|
Neden sessiz durusun?
Somurtup oturusun?
Hasta isen ilaç al ?!.
Belki şifa bulursun?!.
Hasta filan değilim.
Yok sohbete meyilim.
Canım pek çok sıkıldı.
Dönmek istemez dilim.
Sen neş'eli bir kızdın.
Niye öyle sıkıldın?
Derdini dersen bana;
Belkide ferahlardın.
Bu derdin devası yok.
Benim elemim pek çok
Artık konuşma benle.
Hüznümle olmuşum şok
Allah; hiçbir devasız,
Derd yaratmaz şifasız.
Söylersen bana eğer;
Kalmazsın sen dermansız!::
Dün duyunca amcamdan
Bayıldım şaşkınlıktan.
Böyle çirkin bir şeyi,
Ummuyordum islamdan.
Kadın adi mahlukmuş(!..)
Erkek üstün olurmuş(!..)
Bu acaip fikirler,
Dinde mi bulunurmuş?
Şimdi anladım seni.
Dikkatle dinlersen beni.
Bu konuda dinimiz,
Sevdiriyor kendini
Ağabey nasıl sevgi?
Kadın, ekeğin dengi,
Olmazsa, insanlıkta;
Bulurmusun ahengi?
Dinle, sen, beni biraz!
Bu konu, pek çok hassas.
İslam; kadın-erkeği,
Azıcık farklı tutmaz...
Şaştım ben buna yalnız!..
"İslam' da kadın ve kız,
Alçak olur erkekten"
Dedi, neden amcamız?
Kafir'in haberine,
Dediği herşeyine,
Araştırmadan asla;
İnanma bir şeyine!..
Kafir dediğin insan
Senin de olur amcan!..
Nasıl söylersin böyle?
Sakın duymasın babam!..
Kadınlar kötü diyen,
Bunu dinden gösteren
Kafir olur elbette;
İslam'a zıt söyleyen.
Amcam ne yaptı sanki?
Doğru söyledi belki!..
Böyle konuşanlara;
Kafir denir mi peki?
Daha ne yapsın amcam?
isterse duysun babam!..
İslama saldıranlara,
Ben sevgiyle bakamam
Hala aynı inatla ,
Söylüyorsun sebatla,
Aile büyüğüne,
Boyun eğ itaatla!..
Büyüklerin sözleri
Verdiği emirleri,
Kur’an’ zıt düşmezse
Tasvip görür işleri.
Büyük, amcamız ise,
Sözü hoşa gitmezse,
Uyulmaz mı hiç ona;
Ne söyleyip, demişse?
Bir şeyi; amcan desin,
İster baban söylesin,
İslam’da yoksa yeri,
Uymak olmaz bilesin!..
Bugün kafam karıştı.
Söz nereye ulaştı.
Aileden olanlar
Hakaretle bulaştı
Aile kutsaldır çok
Ondan narin toplum yok
Bu hususta Kur’anın
Verdiği örnek pek çok
Aile kutsal meğer!..
Niye vermedin değer?
Baba gibi olana;
Söylesene kim söver?
Ben amcama sövmedim.
Gerçekleri söyledim.
Aile konusunda,
Nuh’tan örnek verelim.
Olursa Nuh’tan kıssa,
Elbette alırım hisse.
Kur’andan olan şeyi,
İnkar edemez kimse.
Nuh’un kavmi azınca,
Hak’tan tufan gelince,
Bütün canlılar öldü;
Dünya suyla dolunca.
Yalnız mü’min insanlar
Birazcıkta hayvanlar,
Nuh’la gemiye binip;
Kurtulmuştu tek onlar
Suların ortasında,
Nuh oğlu genç yaşında,
Kafir olup kalmıştı;
Ölenler arasında.
Nuh bugünden çok önce,
Rab’den iter içtence;
Kopacak o tufandan,
Kurtulmak ailece
Allah vadetti o’na:
“Ailen kalır sana”
Diye müjde gelince;
Sevinmişti Nuh buna.
Fakat oğlu boğuldu.
Nuh Allah’a doğruldu:
“Rabbim vaad etmiştin,
Bugün oğlum mahvoldu!..”
Oğlum ki ailemden;
Bir kişiydi o benden,
Kurtulacaktı hani,
Bütün hepsi bu selden?..
Allah’tan geldi emir...
Oğluydu Nuh’un kafir..
Öyleyse onun çocuk...
Aileden değildir...
Bu kıssayı nerden sen;
Duyduğunu söylersen,
Belki tatmin olurum
Sağlam delil verirsen!..
Bu kıssamız Kur’an dan,
Allah’ın kitabından,
On birinci surede...
İnanmazsan, bak.ordan
Şimdi aldım ben hisse...
Bir kul mü’min değilse,
Aileden sayılmaz,
Çok da yakın biriyse...
Böylesin sözleri,
Ve yaptığı işleri,
Hiçbir değer taşımaz;
Din’e zıt deyişleri...
Kulun değil tasası;
Kadın-erkek olması!..
Ancak önemli gerçek:
Müslüman bulunması!..
En üstün kulluk neyse,
Onu yapan her kimse,
O kul yücelir ancak;
Fark etmez bu, ne cinsse!
|
