ala suresi: okuyacaz unutmayacaksın

1-Kur'ân, içerisinde birbirlerine girmiş bir halde kıssalar, emir-nehiy, tehdit, âyetler ve sûreleri topladığından; yahut ilahi kitapların meyvelerini derlediğinden bu ismi almıştır. İlim adamlarımızın çoğu bu görüştedir. Bu görüş, kelimenin sözlük manası olan "toplamak" ile örtüşmektedir.

a2-Kur'ân, herhangi bir köten türememiş, aksine Allah kelamı için özel olarak konulmuş bir isimdir. İncil,Tevrat isimleri gibi. Bu görüşün sahiplerine göre Kur'ân kelimesi hemzesizdir. İmam Şâfi'den rivâyet edildiğine göre, o, İsmail b. Kostantin'e Kur'ân okumuş; o, şunları söylemiştir: "Kurân hemzesiz bir isimdir. O, KaRaE kökünden de türememiş fakat.Tevrat,İncil gibi Allah'ın kitabına özel olarak verilmiş bir isimdir.." Ebû Bekir b. Mücâhid el-Mukrî de, Ebû Amr b. el-Alâ'nın, Kurân kelimesini hemzesiz okuduğunu, söyler. [10][145]

okuyucu içindekini açıklayıp ortaya çıkardığından Kur'ân denmişti

, Kur'ân'ın ortaya koyma ve açıklama anlamına KaRaE kökünden türetildiğini ileri sürmüşlerdir. Nitekim okuyucu, Kur'ân'ı çıkarıp ortaya koyan kimsedir. Ortaya çıkıp göründüğünden hayız kanına da "el-Kur'ü"; vakti tayin etmek , ortaya çıkmakla olduğundan vakit için de "el-Kar'ü" denmiştir.

Burada ki okutma, okuma ne manaya geliyor; Bu önemli bir soru. İlk oku emri ile alâkalı. İlk oku emri nasıl ki indirilen mesajı, vahyin metnini okumaya indirgenemez. Kâinatta insan oğlunun öğrenme süreçlerinin tamamına okuma adı veriyorsa Kur’an, burada da aynı manaya gelir. Yani asla sadece bu kelimeleri oku, inen vahyi oku anlamına indirgenemez. Kâinatta insanın etrafında ki olayları ve hadiseleri müşahedesinin tamamı okumanın kapsamına girer. Gözle okumak, kulakla okumak, yürekle okumak, tefekkürle, tezekkürle, tedebbürle, taalkulle, tefakkuhla, düşünce, hepsi okumadır bunların. Dolayısıyla okumanın tüm anlamlarını kapsar. Kur’an da zaten okumanın tüm anlamlarını kapsadığı için Kur’an diye isimlendirilmiştir. Delili devamında ki ayettir aslında bu söylediğimizin delili. Okuyalım o zaman o delili de okuyalım;

Tense: Unutmayacaksın demektir. Nisyan: untmak anlamına gelir. İnsanın kendisine emanet edileni bırakması veya terk etmesidir. İbni Abbas’a göre İnsan kelimesi de bu kökten sayılır. Bu manada insan unutan varlık demektir. Ve unutmak fıtridir. Hatta unutmak bir nimettir. İnsan unutmasaydı yaşayamazdı

Ferra derki; unutmaktan kasıt, unutturmayı dilemesi halinde buna kadir olduğunu anlatmaktır. Bunu yapmayışı ancak Rabbinin sana merhamet etmesidir.

Ancak, yukarıdaki pasajın, görünürde Hz. Peygamber'e hitab etmesine rağmen, genel olarak insana yönelik olduğunu ve daha önceki Kur’an vahyi ile -yani, 96. surenin (‘Alak) ilk beş ayeti ve özellikle Allah'ın “insana bilmediğini belletti”ğini söyleyen 3-5. ayetler ile- yakından bağlantılı bulunduğunu kabul edersek, sözkonusu yorum zorluğu ortadan kalkmış olur.

Bu ayetler ile ilgili 3. notta, sözkonusu ayetlerin, kuşaktan kuşağa ve bir uygarlıktan diğerine devrolunan insanoğlunun tecrübe yoluyla eriştiği kazanımlarına ve rasyonel bilgi birikimine işaret ettiği görüşünü ifade etmiştim: şimdiki pasajın işaret ettiği olgu da budur.

Burada, insanı yaratılış amacına uygun olarak şekillendiren ve ona doğru yolu göstereceğini vaad eden Allah'ın, ona, insanlığın biriktireceği, kaydedeceği ve kollektif olarak “hatırlayacağı” bilgi unsurlarını elde etme yeteneği vereceği (ve böylece, ona “öğreteceği”) bildirilmektedir. Ancak Allah'ın, insana, yeni tecrübeler edinme vasıtasıyla erişilebilen ileri becerileri de kapsayan daha geniş ve zengin bilgilerin yanısıra tümden-gelimci veya spekülatif bilgi unsurlarına sahip olması sonucu “unutturabileceği” (başka bir deyişle, terk ettirebileceği) gereksiz ve yararsız hale gelen bilgiler bunun dışında kalır.

Ancak, bir sonraki cümle, dış dünyayı gözlemleme ve spekülasyon yoluyla ulaşılan bütün bilgilerin, ne kadar gerekli ve değerli olsalar da, kesinlikle sınırlı bir geçerliliğe sahip olduklarını ve bu nedenle tek başlarına nihaî gerçekliği bulmamıza yetmeyeceklerini açıkça ortaya koymaktadır.